Dag 4 Övägen - Skog

Kamperen in het wild het is zo idyllisch. Niemand om je heen,  de stilte....fantastisch. Tegen de schemering  beginnen de honden te blaffen en ergens weet je dat er ogen naar je kijken maar helaas zien wij niets. De honden naar binnen en Donny nog lekker buiten die maakt zich niet druk. Maar onder het genot van een laastste kopje koffie of thee wordt er geen wild gespot en gaan ook wij langzaam slapen. Eenmaal in bed slaat mij hoofd op hol, want de eerste keer dat we deden wild kamperen, 4 jaar geleden, werden we 's morgens mooi verrast, de auto deed niet meer starten want de accu was leeggetrokken door de stoelverwarming🙄😊.  Dus bed uit en nee de stoelverwarming staat niet aan. Terug in bed begint het zachtjes te regenen, ja we hebben rijplaten bij ons. Oké ik laat mij rustig in slaap sussen door de regen en morgen weer een nieuwe dag.
Vanochtend begonnen we met grauw weer, maar zodra we een half uur onderweg zijn komt de zon alweer tevoorschijn. We komen langzaam in het ruigere gebied  en het landschap wordt heuveliger. We gaan vandaag een tussenstop maken in Kramsfors en daar hebben we een wandelenroute uitgestippeld in het National park Skuleskogen. Tijdens het uitstappen met Otje zie ik dat hij anders uit de auto komt. En dan is het daar, de eerste angstfase van Otje, mensen, fietsen , oké die liggen op de grond en dat is natuurlijk ook super stom, zelfs de golven van de zee, alles is weer even spannend. Dus aan de slag met de mensen en als je lekker gaat zitten bij de zee dan zijn die golven ineens ook minder spannend. Het was een half uurtje, maar wat heeft hij weer een hoop goede ervaringen in zijn rugzakje zitten.  Met de meiden een rondje in het Docksta National Park Skuleskogen gelopen, dit is een monumentaal gebied. En wat een super mooi gebied, het ging langs prachtige meren, over heide, door het bos en terug langs de kust. Zo mooi hebben wij het helaas niet kunnen vastleggen. Maar sommige dingen zijn misschien ook alleen voor het netvlies. Deze wandeling was niets voor Donny,  teveel wind en water zijn niet Donny zijn ding.  Onderweg naar onze overnachtingsplek zoeken we nog een plekje om Donny nog even lekker te laten struinen. En als we die plek hebben gevonden komt er plots een man met een hond en een serieus mes aan zijn riem onze kant op. Hij komt vragen of de honden aan de lijn zijn. En vervolgens begint hij een gezellig praatje. Dat we op zijn grond staan, maar vindt dat prima als de honden maar aan de lijn blijven, en verder gepraat over onze reis en de geschiedenis van Zweden tov Finland en dat de streek waarin we nu zitten een ijzerstreek is. Donny is inmiddels de bus weer ingevlucht en dan duurt het weer even voordat hij de moed weer heeft gevonden om te komen struinen.  Maar ik ben toch eten aan het maken dus we hebben de tijd. Na poging twee hebben we weer een plek op de camping en dat is even nodig om alle accu's weer op te laden voor de volgende dagen.