Andenes-Walvissen

Gisteren schreef ik dat we vandaag naar het laatste eiland van de Lofoten gingen, maar ik moet me even corrigeren. Dit eiland is niet meer de Lofoten maar dit heet de Vestedalen. Een eiland die veel minder indrukwekkender is dan de schiereilanden van de Lofoten, zowel qua vissersdorpen als de natuur. Maar ze hebben dan wel een spannende brug. Een brug die volgens Marc, in Nederland nooit gebouwd zou kunnen worden. Ik zag auto’s naar beneden komen en ik dacht, wat is dat een achtbaan…… nee alleen maar een enorme hellingspercentage. Oké het dorp was dan een ontsluiting voor de marine, maar jee hadden ze dan geen andere brug kunnen bouwen……

Wel weer een mooi stuk gevonden om een leuke wandeling te maken met de honden en even dacht ik hier ga ik rendieren tegen komen….. maar helaas.

Vanochtend had ik al een beetje gegoogled om te kijken waar we eventueel een walvissensafari konden reserveren. Ik las ook dat dat meestal al weken van tevoren is volgeboekt. Shit dacht ik, het kan dus zomaar zijn dat als we aankomen de aankomende twee dagen helemaal niets te boeken is. Dus een beetje mezelf voorbereid dat het wel eens niet zo zou kunnen zijn, naar binnengestapt om te vragen of er nog een safari te boeken was. Het liefste had ik de safari van zowel de walvissen als de vogels ( papegaaiduikers in het bijzonder). Maar helaas nog geen 2 minuten geleden voor mijn neus weg. Dat was overigens ook de safari in de avond en dat vond ik dan wel prettig i.v.m de temperatuur en de honden in de auto. Ik vroeg heb je überhaubt nog wel een safari. Ja er was er nog één om 13:30 uur vandaag, omdat er een annulering was. Oké ik keek Marc aan en vroeg doen?? Want het weer is goed, de zee is rustig en morgen weet je het weer niet. En de eerst volgende was pas weer dinsdag, nou dat waren natuurlijk wel heeeel veeel rustdagen hihi. Dus we gingen het doen, oké het was 12:15 en om 13:00 moesten we ons weer melden. Dat werd dus even racen. Een plek vinden voor de honden, omkleden, eten en hup weer terug. Maar allemaal gered binnen de tijd.

Nadat we allemaal instructies hadden gekregen werden we in dikke windpakken en zwemvesten gehesen en op naar de boot. Met 12 man op een soort reddingsboot. Iedereen in de boot en hup met 720 pk op pad.  Toen we 6 kilometer uit de kust waren, kwamen we in een soort canyon waar heel diep water is met heel veel vis. Hier zouden de potvissen zitten. Potvissen zijn er het hele jaar dus daar was de grote kans op dat we die zagen. Orka’s zijn er alleen in januari omdat de haring er daar het meeste is en de bultrug is er ook alleen in de winter. Die zitten nu met hun kalveren in de wateren van Afrika, omdat het hier veel te koud is voor de kalveren. Die hebben helemaal geen speklaag. Met de sonar werd er al snel een signaal gevonden en ook nog eens heel dichtbij. Nu was het wachten tot de potvis boven zou komen.  Dus iedereen moest uitkijken naar een “waterspuit” ( die elke 10 seconde gaat) en toen we die zagen werd het gas er op gegeven richting de potvis. Zo’n 30 meter bleef de boot op afstand, maar wat een kippenvel moment is het als zo’n gevaarte van 17 meter voor je ligt. Zo indrukwekkend dat ik de eerste keer gewoon ben vergeten om op het knopje van de pro-go camera in te drukken voor een video. Ik wilde altijd al zo graag walvissen zien in zijn eigen omgeving en vandaag heb ik dat gezien en het blijft…. ja eigenlijk heb ik er geen woorden voor. Zelf heb ik ook mee mogen luisteren met de sonar. En eigenlijk is het een heel hard geluid, je kan het vergelijken van metaal op metaal. Maar wel super mooi dat ik dat mocht. Aan de signalen kunnen ze dus ook horen wanneer ze ongeveer naar boven gaan komen. Aan de sonar kunnen ze zelfs bepalen hoe lang een walvis is. Door de lengte van het uitblazen van lucht en die lucht weerkaatst dan tegen een van de beenderen van het achterhoofd, dat is dan het sonargeluid, dat bepaald de lengte van de walvis. Als de potvis eenmaal onder is duurt het ongeveer 25-30 minuten voordat hij weer bovenkomt.  En binnen 2 minuten  is hij al op een diepte van 500 meter. In dit gebied zijn overigens alleen maar de mannetjes aanwezig. De vaart heeft 2,5 uur geduurd en we hebben het geluk mogen hebben van het zien van 2 potvissen. Ik voel me een rijk mens met deze ervaring.

Morgen weer een rustige dag, met een kleine wandeling en een verblijf op dezelfde gezellige familiecamping en dan gaan we ons opmaken voor de laatste kilometers richting de Noordkaap .