Finnmark

Vanochtend toch vertrokken ondanks de warmte en de luchtvochtigheid. In de loop van de dag zou de luchtvochtigheid beter worden en heb ik de keuze gemaakt om toch te vertrekken en de wandeling naar de gletsjer Øksfjordjøkelen te gaan lopen. Tijdens de rit richting de gletsjer werden we een aantal keren begeleid door een safety car hihi. De eerste keer dacht ik, lees ik dat nou goed volgwagen, maar ja we werden zo wel door 4 tunnels begeleid waar hard gewerkt werd. Wat opviel was dat er veel vrouwen in de wegenbouw zitten in Noorwegen. Rond een uur of 14:00 uur waren we bij de start van de wandeling. Deze liep grote gedeeltes in en door het bos dus veel schaduw.  Een trip van zo’n 6 kilometer waar het laatste gedeelte over een keienstrand ging en Liam dacht, jongens ik moet even afkoelen. Een groep jongeren die hier deden overnachten moesten wel lachen om mijn zee-otter. De Øksfjordjøkelen is een bijzondere gletsjer want het is de enige gletsjer in Europa die een ijstong heeft in zee en die 175 meter lang is. Ongelooflijk dat bij deze temperaturen er nog zoveel sneeuw en ijs ligt op de bergen. Zelfs op de Noordkaap ligt de temperatuur deze week boven de 25 graden en dan te bedenken dat Spitsbergen maar 850 km verder op ligt, arme ijsberen.

Na de wandeling, en dat vind ik echt het leuke van deze vakantie, is dat we altijd een plekje op zoeken waar we koken/eten en van daaruit weer een stuk verder rijden om een slaapplek te zoeken. Vandaag was dat wat later dan anders. Op een gegeven moment, en ik weet niet hoe ik het voelde, zei ik tegen Marc ik pak even de camera, want ik denk dat we wel eens elanden of rendieren tegen gaan komen. Marc deed een beetje lacherig, maar bij de eerste bocht die we draaide…. Daar stond hij dan op zijn gemakkie gras te eten mijn kleine Svennie. Onderweg zijn we heel veel rendieren tegen gekomen van volwassen tot kalfjes. Helaas is er dan niet altijd plek om stil te staan en te filmen en of foto's te nemen haha.

We zijn inmiddels in de noordelijkste provincie van Noorwegen beland, Finnmark. De naam zegt het al, het land was tot 1800 van de Finnen, maar na de bezetting van de Duitsers 1944 kwamen hier ook de Noren, Russen en de Samen wonen. Het grappige is dat de bewegwijzering hier ook in meerdere talen is. Noors, Fins en vaak Russisch. Momenteel hebben we weer een wildparkeerplek midden in de toendra’s met op nog geen 20 meter een bord van overstekende elanden haha. Ben dus heel benieuwd als we morgen de deur openen….., wat we gaan aantreffen. We hebben al een paar keer schapen voor de deur gehad dus wie weet…… Op het moment onweert het in de verte dus zal mij benieuwen of dat hier ook gaat overtrekken, weer een nieuwe beleving zo in de open vlakte,. Vanaf morgen daalt de temperatuur hier naar een graad of 16. Dus dat zal wel weer even wennen zijn. Morgen rijden we verder naar de Noordkaap waar we nu nog zo’n 190 km vanaf zitten. De eindbestemming komt in zicht.