Van Poolcirkel naar de Lofoten

Wakker worden met de zon in je gezicht is altijd lekker wakker worden. Snel in de kleren en een heerlijk ontbijtje in de mooie omgeving waar we stonden en dan vlug weer op weg naar de poolcirkel met als eindbestemming vandaag de Lofoten. De reis liep voorspoedig, maar als je zo vroeg op pad bent is er echt nog geen toerist op pad. Nou ja op een enkele gek na natuurlijk hihi. Na 63 kilometer na de stad Mo I Rana kom je een groot toendraplateau tegen waar een enorme steenman en een even zo grote wereldbol is neergezet. Het kan natuurlijk niet ontbreken aan commercie, dus ook aan een souvenierswinkel, cafetaria en museum ontbreekt het er niet. Op het terrein staat een ijzeren wereldpool, dit is de formele markering van de poolcirkel. Maar omdat de lijn van de poolcirkel constant veranderd is de kans klein dat op het moment je er bent dat ook de echte lijn van de poolcirkel loopt. Want ze gaan niet de ijzeren wereldbol constant verplaatsen natuurlijk. Maar ja het blijft toch een magische plek vind ik. De bedoeling was dat we om 19:00 uur de boot zouden nemen. Lekker rustig aan doen genieten van de omgeving, rustig lunchen, wandelen met de honden. Maar tijdens het rijden zei Marc ineens tegen mij, als je dit tempo aanhoudt met rijden dan kunnen we ook de boot van 15:00 uur halen. Oké goed plan dan zijn we rond 18:30 uur aan de overkant.  Maar ja dat betekende dus niet meer even stoppen voor foto’s . Ook niet even langzaam aan rijden voor een foto, nee echt niet, strenge Marc….

Eenmaal aangekomen, en je voelt hem al aankomen, lange rij bij de veerboot. En je zult het niet geloven, maar op 1 auto na konden we niet mee op de boot. Nou ja dan werd het toch de boot van 18:45 hihi. Met de honden lopen, eten koken aan de kant en wachten op de boot. Even vond ik nog spannend, want wij hadden niet gereserveerd, tot nu toe konden we nog op elke veerboot aanschuiven zonder dat we hebben moeten wachten, dus met dat gevoel ook naar deze boot. Reserveringen zijn 60% en 40% voor niet reserveringen, maar toen de rij van de gereserveerde groter en groter werd, was ik blij dat we de boot op mochten rijden. Omdat het een kleine boot is maar veel honden zijn op deze boot, had ik besloten om bij de honden te blijven in de de auto in het ruim en een beetje aan mijn reisverslag te werken. Marc zei ik maak even foto’s en ben zo weer terug, maar zo terug werd 3 uur en 15 minuten. Nee meneer u mag niet meer naar beneden. Nou gezellig dat het was whaahwaa. Tot aan de overkant schatje.

Vanaf de poolcirkel tot aan Bødo, de oversteek naar de Lofoten, wordt er hard gewerkt aan de wegen. Verbredingen, tunnels en bruggen worden er gebouwd. Jammer voor de natuur, want die heeft er natuurlijk onder te leiden, maar je ziet dat het toerisme ook langzaam het “achterland” van Noorwegen aan het ontdekken is. De Lofoten worden ook steeds populairder en vooral ook in de winter, omdat vanaf dit punt vanaf eind september ook al het noorderlicht is te zien. Ik ben benieuwd hoe het ons gaat bevallen en of we merken dat toerisme ook hier de overhand gaat krijgen. Maar we gaan weer een paar dagen genieten op deze schiereilanden.