Skibotn

30 juli 2018 - Skibotn, Noorwegen

Langzaam komen we richting de Noordkaap en dat zie je heel goed aan de natuur. De natuur is aan het veranderen, de plantengroei verschraalt, de bergen worden toegankelijker, zijn minder spits en de boomgrens komt steeds lager. Boven zo’n 300 meter heerst alleen nog maar kale rots met hier en daar nog een besneeuwde top. Het is weer anders maar nog steeds adembenemend mooi. We verlaten het laatste eiland en komen weer op het vaste land en dat doen we door een gigantische grote brug van wel 1001 meter lang en 76 meter hoog. Werkelijk prachtig opgenomen in de natuur.Vandaag hadden we ook weer mazzel met een wandeling. Gestopt langs de E10 en toevallig begint daar een wandeling die ons weer naar een mooi meer heeft gebracht. Ja het blijft een land met verrassingen. Want eenmaal onderweg komen we in een dorp waar er een heuse trollenbrigade bestaat. Helaas te laat gezien voor een foto en we konden door wegwerkzaamheden niet terug keren. Er is hier zelf een mythe dat de witte leistenen die er liggen trollen zijn die vroeger hun hollen niet gehaald hebben tijdens zonsopgang. Tijdens een sanitaire stop (in het bos) kom ik ontlasting tegen, waarvan ik denk dat het van een eland is. Nee zegt Marc dat is toch veel te klein, maar bij het googelen blijkt toch dat ik gelijk heb. Nog geen kilometer verder loopt een rendier even boven de weg. Helaas met 80 kilometer per uur is foto maken geen optie haha. Maar ik denk hoe noordelijker we komen hoe vaker we ze gaan zien.

Als ik aan Noorwegen denk, denk ik niet automatisch aan de tweede wereldoorlog, ik dacht dat Noorwegen altijd neutraal was. Dat waren ze ook blijkt maar de Duitsers zijn toch binnengevallen. Als je Narvik voorbij rijdt kan je dat niet ontgaan. Er is een hele militaire basis opgericht met aan de weg rode bordjes van let op schietgevaar. Jaja in Nederland zouden we dat niet kunnen bedenken. Maar ook staan er rond de hele regio oude vuurkanonnen en jeeps.  In het Rombarksfjord zou je bij helder weer zelfs de vliegtuigwrakken kunnen zien liggen. Helaas hadden wij geen helder weer. Ook is er een kerkhof voor alle soldaten die gesneuveld zijn in deze oorlog en ja daar denk je toch even aan als je in alle vrijheid nu je reis maakt in Noorwegen.

Momenteel zitten we weer op een camping met een magnifiek uitzicht op 2 gletsjers en loopt er een mooie wandeling langs de Storfjord waar we aan zitten. Dus morgen kunnen we weer wandelend van start.

Momenteel voel ik met niet zo goed en heb last van mijn longen door de hoge luchtvochtigheid, meer dan 80%. Ik hoop dat het morgen weer minder is en dat we wel de gletsjer wandeling kunnen maken en anders rijden we door naar Alta, waar de mooiste rotstekeningen van Europa te zien zijn en inmiddels Werelderfgoed zijn.

We gaan het morgen zien.

Foto’s